بیداد کیش

اسیر از شکوه بیداد کیشان اینقدر دانم که غافل شکرم از دل بر زبان خشنود می آید

نشد باورش کاندو بیداد کیش کنند این خطا با خداوند خویش

به سردی گر فلک بیداد کیش است دل من، گرم از سودای خویش است

ریخت خونم را و برد از پیش آن بیداد کیش خون چون من بی کسی آسان توان بردن ز پیش