واژه‌ی «بی صاحب» به چیزی گفته می‌شود که مالک یا نگهدارنده‌ای نداشته باشد. این اصطلاح می‌تواند برای اشیاء، حیوانات یا زمین‌هایی که تحت مراقبت کسی نیستند، به کار رود. وقتی چیزی بدون صاحب است، هیچ فرد یا گروهی مسئول حفاظت یا استفاده از آن نیست.
در زندگی روزمره، این مفهوم در موقعیت‌های مختلف دیده می‌شود؛ مثلاً حیوانات ولگرد یا اشیاء گمشده نمونه‌هایی از آن هستند. در معنای استعاری نیز ممکن است به شخصی اشاره کند که حمایت یا سرپرستی ندارد و در شرایط دشوار تنها مانده است، حالتی که اغلب حس آسیب‌پذیری و نیازمندی را القا می‌کند.
شناخت و مدیریت چنین مواردی اهمیت اجتماعی و قانونی دارد. در بسیاری از کشورها، املاک و حیوانات بی صاحب تحت مقررات خاصی قرار می‌گیرند تا از آن‌ها محافظت شود و حقوق افراد رعایت گردد. همچنین توجه به افرادی که سرپرستی ندارند، می‌تواند حس همدلی و مسئولیت اجتماعی را در جامعه تقویت کند.
