بقیل

روز حرب تو کز تحیر وقت اندر افتد سپه بقال و بقیل

بقیل و قال و افسون و فسانه بدم بیرونش آرم زاستانه

نشود حاصل آن بقیل و بقال جوی آن را ز جوع و ترک منال

ای دل این ره بقیل وقالت ندهند جز بر در نیستی وصالت ندهند

نرسی اندر این بقیل و بقال سر این بازجوی از ره حال