بقیل

لغت نامه دهخدا

بقیل. [ ب َ ] ( ع ص ) زمین تره بار آور. ( ناظم الاطباء ). رجوع به بقیلة شود.

فرهنگ فارسی

زمین تره بار آور

جمله سازی با بقیل

روز حرب تو کز تحیر وقت اندر افتد سپه بقال و بقیل
بقیل و قال و افسون و فسانه بدم بیرونش آرم زاستانه
نشود حاصل آن بقیل و بقال جوی آن را ز جوع و ترک منال
ای دل این ره بقیل وقالت ندهند جز بر در نیستی وصالت ندهند
نرسی اندر این بقیل و بقال سر این بازجوی از ره حال
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
رویش یعنی چه؟
رویش یعنی چه؟
تسخیر یعنی چه؟
تسخیر یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز