بطرک

روس‌ها برای واپس راندن لهستانی‌ها از مسکو یکپارچه شدند. آنان میخائیل یکم، تزار روسیه ۱۷ ساله را در سال ۱۶۱۳ میلادی به مقام تزاری منصوب کردند. او فرزند بطرک مسکو فئودور نیکتایویچ رومانف بود و توسط مردم روسیه و برخلاف میل باطنی خود به سلطنت انتخاب شد. جانشین‌های میخائیل رومانف به مدت بیش از ۳۰۰ سال یعنی تا زمان انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ میلادی بر سرزمین روسیه حکمرانی کردند.

تا سال ۳۹۰ قمری/۱۰۰۰ میلادی، اسقف ارومیه زیر نظر مطران موصل و خود او زیر نظر بطرک بغداد بود. متعاقب حملهٔ تیمور بسیاری از کلیساهای نسطوری از بین رفت ولی ارومیه از معدود جاهایی بود که توانست از این حمله جان سالم به در ببرد. پس از جابه‌جایی مقر بطرکی از بغداد به اشنویه توسط دینخا اول، کم‌کم مرکزیت بغداد از بین رفت و مقر بطرکی بین موصل و ارومیه جابه‌جا می‌شد تا قرن نوزدهم که به قودشانس منتقل شد. در کل پس از حملهٔ تیمور، آشوریان به منطقهٔ میان وان-موصل-ارومیه پناه بردند.