لغت نامه دهخدا
ارغونشاه. [ اَ ] ( اِخ ) ابن امیرنوروز غازی از امرای اواخر دوره مغول و سپس نایب طغاتیمورخان. رجوع به حبط ج 2 ص 78 و فهرست تاریخ مغول و فهرست ذیل جامع التواریخ رشیدی تألیف حافظ ابرو شود.
ارغونشاه. [ اَ ] ( اِخ ) اختاجی ( امیر... ) از امرای امیرتیمور گورکان. رجوع به حبط ج 2 ص 151، 172، 174، 175، 176، 179، 180، 203 و 205 شود و ظاهراً وی همان ارغونشاه بوردالبعی است که خوندمیر گوید. ( حبط ج 2 ص 133 ). امیرتیمور وی را با لشکری به ترند فرستاد ( سنه 773 هَ. ق. ) تا زنده چشم را که به اغوای خان زاده ابوالمعالی ترمدی یاغی شده و در آن حدود دست بغارت و تاراج زده بود، دفع کند.
ارغونشاه. [ اَ] ( اِخ ) بوردالبعی. رجوع به ارغونشاه اختاجی شود.
ارغونشاه. [ اَ ] ( اِخ ) جانی قربانی حاکم نیشابور. وی را باامیروجه الدّین مسعود سربداری مقاتله روی داد و امیرمسعود ظفر یافت و آن ولایت را ضبط کرد و ارغونشاه نیشابور را بازگذاشته نزد طغاتیمورخان به جرجان رفت و پسرش محمدبیک بعضی از ولایات خراسان را محکم ساخته بخوف و بیم روزگار میگذرانید. ( حبط ج 2 ص 113 و 114 ).
