بادگاه

کلمه بادگاه در زبان فارسی به معنای محلی است که باد در آن غالب است یا به عبارتی، مکان وزش باد. کلمات مرکب مانند این واژه باید به صورت پیوسته نوشته شوند و هیچ فاصله‌ای بین اجزای آن وجود نداشته باشد. در نوشتار رسمی، می‌توان از اعراب برای نشان دادن تلفظ صحیح استفاده کرد. اما در متون عمومی، اعراب‌گذاری معمولاً ضروری نیست. رعایت اصول نگارشی و استفاده صحیح از نقطه‌گذاری در جملاتی که این کلمه در آن‌ها به کار می‌رود، بسیار اهمیت دارد. در متون علمی، ادبی یا محاوره‌ای، باید با توجه به نوع متن از این واژه استفاده شود و به سیاق آن توجه گردد. اگر این واژه به عنوان یک اصطلاح خاص در زمینه‌ای خاص مانند جغرافیا یا اقلیم‌شناسی مطرح می‌شود، لازم است در توضیحات بیشتر به آن اشاره شود تا خواننده مفهوم کلی آن را بهتر درک کند.

لغت نامه دهخدا

بادگاه. ( اِ مرکب ) بیت الخلا و طهارت جای را گویند. ( آنندراج ). مستراح و کنارآب. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

طهارت جای را گویند

جملاتی از کلمه بادگاه

منزل اول به پیشم چست پیکی باز جست آنچنان کش بادگاه سیر بشکافد غبار
آنکه نازد بر استخوان پدر «داده بر بادگاه پارینه »
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم