محرّکین جمعِ واژهی مُحَرِّک در حالت نصب و جر است. این کلمه از ریشهی ح ر ک بهمعنی به حرکت درآورنده یا برانگیزنده گرفته شده و در نقشهای دستوری مختلف، بهصورت جمع به کار میرود. در دستور زبان عربی، کلمههای مُعرَب بسته به جایگاهشان در جمله، تغییر حالت میدهند. محرّکین شکل جمع مذکر سالمِ مُحَرِّک است که هنگامی که در مقام مفعولی یا پس از حروف جر قرار گیرد، به این صورت نوشته و خوانده میشود. این قاعده در مورد سایر صفات و اسمهای مشابه نیز صدق میکند.
محرکین
لغت نامه دهخدا
محرکین. [ م ُ ح َرْ رِ ] ( ع ص، اِ ) ج ِ مُحَرِّک ( در حالت نصبی و جری ). رجوع به مُحَرِّک شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع محرک در حالت نصبی و جری ( در فارسی مراعات این قاعده نکنند ).