گردوک که گاهی به صورت گردو، چهارمغز، گردکان یا جوز نیز شناخته می‌شود، نامی کهن و شاید کمتر رایج برای میوه‌ای است که امروزه به وفور از آن استفاده می‌کنیم. این نام در متون تاریخی و ادبی کهن فارسی برای اشاره به این میوه مغذی به کار رفته است. تاریخچه استفاده از گردو به هزاران سال پیش بازمی‌گردد و از دیرباز به عنوان یکی از تنقلات و افزودنی‌های ارزشمند در سفره ایرانیان جای داشته است.
گردو، با این نام کهن، تنها یک مغز خوشمزه نیست، بلکه گنجینه‌ای از مواد مغذی است. این میوه سرشار از اسیدهای چرب امگا-۳، پروتئین، فیبر، ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری است که فواید بی‌شماری برای سلامتی دارند. از تقویت حافظه و سلامت قلب گرفته تا تأثیرات مثبت بر پوست و مو، گردو همواره مورد توجه ahliان سلامت بوده است. در فرهنگ ایرانی، گردو علاوه بر مصرف تازه، در غذاهای متنوعی مانند گردو پلو، فسنجان و انواع سالادها به کار می‌رود و طعم و عطر خاصی به آن‌ها می‌بخشد.