چه سان

چه سان. [ چ ِ ] ( ادات استفهام ) ( مرکب از «چه » حرف استفهام + «سان » پسوند شباهت ) چگونه ؟ به چه کیفیت ؟ به چه ترتیب. چون ؟

چگونه ? بچه کیفیت ? بچه ترتیب.

💡 ندانم بام بُستانت چه سان است که زندان تو باری بوستان است

💡 به زیر خاک بود گنج بین که قارون را چه سان به خاک فرو برد حرص در پی گنج

💡 قصه دشوار خود پیش تو گفتن مشکلست مشکلی دارم، نمیدانم چه سان گویم ترا؟

💡 شب و روز در عالم افتاده مست ندانسته عالم چه سان عالم است

💡 گرچه به خود نیست کج اندام «الف » بین که چه سان کج شده در «لام الف »