کیسکی

در اواسط قرن هجدهم، ادو به مرکز فعالیت‌های ادبی تبدیل شده بود، و در حالی که تولید اوکی‌یو-زوشی تا حدود دهه ۱۷۷۰ ادامه داشت، این سبک پس از مرگ اجیما کیسکی راکد شد و به آرامی رو به زوال گذاشت.

پس از مرگ سایکاکو، برخی از نویسندگان برجسته‌ای، شاملِ نیشیزاوا ایپو، میاکو نو نیشیکی و هوجو دنسویی، تنها دانش‌آموز مستقیم سایکاکو در نوشتن این سبک رمان بودند. آخرین نویسنده مهم اوکی‌یو-زوشی، اجیما کیسکی، اهل کیوتو بود. در حالی که نوشته‌های کیسکی سبک و عمق نوشته‌های سایکاکو را نداشت، وی به دلیل ایجاد کتاب‌های «کاتاگی-مونو» یا شخصیت‌ها که در طول قرن هجدهم محبوب باقی ماند، اعتبار دارد. هر کتاب شامل حدود پانزده طرح بود که انواع مختلف مردم را توصیف می‌کرد.