پر گنده

لغت نامه دهخدا

پرگنده. [ پ َ گ َ دَ / دِ ] ( ن مف / نف ) مخفف پراگنده است که پریشان و متفرق گردیده باشد. ( برهان ):
از آن قصاید پرگنده دفتری کردم
که خوانده بودم بر تاج خسروان ایدر.ازرقی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پراگنده

جمله سازی با پر گنده

از معانی اندرو پر گنده لختی گفته ام از ره فرهنگ و جهل و از ره سود و زیان
بر سپهر کوه پیکر هر طرف پر گنده بود لالۀ شمشاد پوش و گلبن پروین نشان
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
باایمان
باایمان
علت
علت
نقض
نقض
کص
کص