شاهین یکی از معروفترین پرندگان شکاری است که به خاطر سرعت و چابکیاش شناخته میشود. این پرنده معمولاً در مناطق کوهستانی و باز زندگی میکند و به شکار پرندگان و پستانداران کوچک میپردازد.
شاهینها اندازههای متفاوتی دارند، اما به طور کلی، آنها پرندگانی با جثه متوسط تا بزرگ هستند. طول بدن شاهینها بسته به گونه، معمولاً بین 30 تا 60 سانتیمتر متغیر است. وزن آنها نیز بسته به نوع میتواند بین 500 گرم تا 2 کیلوگرم باشد. این پرنده شکاری دارای بالهای بلند و باریک هستند که به آنها امکان پرواز سریع و مانور در آسمان را میدهد.
آنها معمولاً در ارتفاعات بالا پرواز میکنند و با استفاده از بینایی تیز خود، طعمههای خود را شناسایی میکنند. پرنده شکاری شاهین به خاطر قدرت شکار خود، در فرهنگهای مختلف نماد قدرت و شجاعت محسوب میشوند.
این پرندگان معمولاً در فصل جفتگیری، لانههای خود را در صخرهها یا درختان میسازند و تخمگذاری میکنند. جوجههای شاهین پس از چند هفته از تخم بیرون میآیند و به سرعت رشد میکنند. شاهینها در اکوسیستم نقش مهمی در کنترل جمعیت طعمهها ایفا میکنند.
[ویکی فقه] پرنده شکارکننده حیوانات، همچون عقاب و باز در ردیف پرندگان بزرگ گوشتخوار، درنده و حرام گوشت به شمار میروند. از این عنوان در بابهای تجارت، صید و ذباحه و اطعمه و اشربه سخن رفته است. ← حکم فقهی شکار ۱. ↑ جواهر الکلام ۳۶/ ۸ ۹ فرهنگ فقهی مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص۲۵۹
جملاتی از کلمه پرنده شکاری
بازداری که در سالهای اخیر به قوشبازی هم معروف شده است، فن نگهداری و پرورش و تربیت پرنده شکاری و شکار کردن با آن است. شواهدی از پرورش دادن و شکار با پرندگان شکاری در تمدنها و فرهنگهای جهان موجود است. بیشتر گمان میرود که این فن در بینالنهرین آغاز شده است گرچه به نظر میرسد مردمان صحرانشین آسیا نیز از گذشتههای دور با این فن آشنا بودهاند. بازداری و شکار با پرندگان شکاری در ایران باستان رایج بوده است. پس از اسلام به ویژه در دوره صفوی ورزش ویژه شاهان و امیران شمرده میشد.
باز خفاشی یک پرنده شکاری لاغر و با جثه متوسط است که معمولاً حدود ۴۵ سانتیمتر طول دارد. در هنگام پرواز دارای بالهای بلند و شبحی شبیه به شاهین است. بالغان قهوهای تیره یا سیاه هستند، با لکههای سفید روی گلو و سینه، و دارای یک رگه سفید در بالا و زیر هر چشم هستند. نوجوانان قهوهای خالدار هستند و پرهای سفید بیشتری نسبت به بالغان دارند.
در اروپای باستان این پرنده با لقب «پرنده کشاورزان» یا «پرنده آشپزی» شناخته میشد چراکه برای شکار انواع مختلف حیوانات خوراکی مناسب بود و در مقایسه با شاهین معمولی (بحری) انتخاب بهتری برای مردم عادی بود. شاهین معمولی هم پرنده شکاری بسیار محبوبی بود اما به دلیل محدودیت در نوع طعمهها (عمدتاً پرندگان متوسط) و تکنیکهای شکارگری بیشتر مورد استفاده اشراف و نجیبزادگان بود. در دوران نوین هم این پرنده محبوبیت و اعتباری همپای شاهین معمولی در میان بازداران دارد.