هیل

کلمه هیل در زبان فارسی به معنای ریختن خاک و ریگ روی چیزی است و به طور خاص به عملی اشاره دارد که در آن مواد خاکی یا ریگی بر روی سطحی قرار می‌گیرد.

در برخی مواقع، هیل می‌تواند به معنای پوشاندن یا پنهان کردن چیزی نیز به کار رود.

به عنوان مثال، در ادبیات یا گفتار غیررسمی، ممکن است به معنای پنهان کردن احساسات یا واقعیت‌ ها به کار رود.

تصویر معنی هیل

لغت نامه دهخدا

هیل. [ هََ ] ( ع مص ) فروریختن بر چیزی خاک و ریگ را. ( منتهی الارب ). || فروریختن آرد در انبان بی وزن و کیل. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). فروریختن.( دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( ترجمان القرآن ) ( مصادراللغه ). || روان کردن. || ( اِ )مال بسیار. ( دهار ) ( اقرب الموارد ). مال بسیار یا ریگ یا باد. ( اقرب الموارد ). || آنچه فروریزد از ریگ و خاک و آرد و جز آن. و جاء بالهیل و الهیلمان؛ مال بسیار آورد یا آورد ریگ و باد را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). || قاقله ٔیمنی است یا فارسی، هندی الاجی است. ( منتهی الارب ).
هیل. ( اِ ) معروف است و به عربی قاقله صغار میگویند. ( برهان ). دوایی است که به هندی الایچی سفید نامند. ظاهراً این معرب هیل است که به یای مجهول باشد و به عربی قاقله ٔصغار را گویند. ( غیاث اللغات ). هل. هیل بوا. خیربوا. ( یادداشت مؤلف ) ( ذخیره خوارزمشاهی ):
فلفل و میخک و بزباز و کبابه ی ْ چینی
جوز بویا بود و هیل و قرنفل در کار.بسحاق اطعمه.

فرهنگ عمید

= هل۱

فرهنگ فارسی

معروفست و بعربی قافله صغار میگویند دوایی است که بهندی الایچی سفید نامند ظاهرا این معرب هیل است که بیای مجهول باشد و بعربی قافله صغار را گویند هل

دانشنامه عمومی

هیل ( به ترکی آذربایجانی: Hil، به زبان لزگی: Гьил ) یک منطقه مسکونی در جمهوری آذربایجان است که در شهرستان قوسار واقع شده است. هیل ۵۰۲۳ نفر جمعیت دارد و بیشتر مردمان آن از لزگی ها هستند. هیل پرجمعیت ترین منطقه پس از قوسار در این شهرستان است.
هیل (آلمان). هیل ( به آلمانی: Hille ) یک شهرک و شهر در آلمان است که در میندن - لوبکه واقع شده است. هیل ۱۶٬۳۴۳ نفر جمعیت دارد.
هیل (بلژیوم). هیل ( به لاتین: Hille ) یک منطقهٔ مسکونی در بلژیک است که در ونژان واقع شده است. هیل ۹۳۳ نفر جمعیت دارد.
هیل (دهانه). هیل یک دهانه برخوردی در ماه است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی مَّهِیلاًَ: فروپاشیده شده - پراکنده(کلمه مهیل از مصدر هیل است، و مهیل شدن کوهها در عبارت "کَانَتِ ﭐلْجِبَالُ کَثِیباً مَّهِیلاًَ "به معنای آن است که وقتی ریشهاش تکان بخورد از بالا فرو بریزد و به صورت تودهای شن روان گردند )
تکرار در قرآن: ۱(بار)
هیل به معنی خاک ریختن است «هالَ عَلَیهِ التُّرابُ: صَبَّهُ» طبرسی فرموده: «هِلْتُ الرَّمْلَ و أهیله» آنگاه گویند که پائین خاک را حرکت بدهی و بالایش بریزد. کثیب به معنی تلّ بزرگ خاک است. یعنی: روزی زمین و کوهها به لرزه درآید و کوهها همچون تل خاک متحرک شوند در حدیث آمده: «کیلوا و لا تهیلوا» پیمانه کنید و نریزید این لفظ فقط یکبار در قرآن مجید آمده است.