مدوز

جیب مرا مدوز که بودش نمانده است تارش ز هم گسسته و پودش نمانده است

به صنع تو که ندیده مدوز کلک و مداد به لوح ساده هستی هزار نقش نگاشت

تیر اگر بارد ز دیدار بتان دیده مدوز تیغ اگر آید ز میدان نکویان رخ متاب

یا ز بی آبی چو خار از خیرگی دیده مدوز یا ز رعنایی چو گل بر تن بدران پیرهن

اوحدی، دیده مدوز از رخ او، عیبی نیست گر گدایی نظری بر رخ شاه اندازد