پای گر
فرهنگ فارسی
جمله سازی با پای گر
آن نهالم که ز شادی ننشینم از پای گر بدانم که خزان روی به باغم دارد
از دایره عشق تو بیرون ننهم پای گر مه کند از هاله خود طوق گلویم
سرو درآید ز پای گر تو بجنبی ز جای ماه بیفتد به زیر گر تو برآیی به بام
به عزم خدمتت برداشتم پای گر از ره یاوه گشتم راه بنمای
ریزهٔ نان را میفکن زیر پای گر همیخواهی تو نعمت از خدای
گردون چنبریش بصد رشته بسته پای گر بر در تو سرکشد از چنبر آفتاب
