معنی نارنج گون

لغت نامه دهخدا

نارنج گون. [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) به رنگ نارنج. نارنجی رنگ. || به شکل نارنج. نارنجی شکل:
چرخ نارنج گون چو بازیچه
در کف هفت طفل جان شکر است.خاقانی.هنوزم عقل چون طفلان سر بازیچه می دارد
که این نارنج گون حقه ببازی کرد حیرانش.خاقانی.این گنبد نارنج گون بازیچه دارد اندرون
زآه سحرگاهش کنون رو سنگ باران تازه کن.خاقانی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - برنگ نارنج ۲ - بشکل نارنج نارنج شکل: چرخ نارنج گون چو بازیچه در کف هفت طفل جان شکر است. ( خاقانی ) درخاقانی: چرخ بازیچه گون... یا حقه نارنج گون حقه. آسمان: هنوزم عقل چون طفلان سر بازیچه میدارد که این نارنج گون حقه ببازی کرد حیرانش. ( خاقانی ) یا گنبد نارنج گون. آسمان.