در آیه ۴۰ سوره نور آمده است: أَوْ كَظُلُماتٍ في بَحْرٍ لُجِّيٍّ يَغْشاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحابٌ ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ إِذا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَراها وَ مَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللهُ لَهُ نُوراً فَما لَهُ مِنْ نُورٍ [40]
واژه لجی به دریا یا آبهای عمیق و وسیع اشاره دارد. این کلمه به تصویرسازی از وضعیتهای تاریک و پیچیدهای میپردازد که انسان در آنها ممکن است دچار سردرگمی و ناامیدی شود.
آیه به توصیف ظلمات و امواجی می پردازد که بر یکدیگر انباشته شدهاند، و این تصویر به خوبی وضعیت افرادی را که از نور الهی بی بهرهاند، نشان میدهد. در واقع، این آیه به ما یادآوری میکند که بدون نور الهی، انسان در ظلمت های بی پایان غرق خواهد شد.