غم گسل

لغت نامه دهخدا

غم گسل. [ غ َ گ ُ س ِ / س َ ] ( نف مرکب ) آنچه یا آنکه غم را ببرد. غمزدا. آنچه یا آنکه رشته غم را بگسلد:
سپهدار و گنج آکن و غم گسل
کدیور بطبع و سپاهی بدل.( گرشاسب نامه ).

فرهنگ عمید

آن که یا آنچه غم را ببرد، غم زدا.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه یا آنچه غم را ببرد غمزدا.

جمله سازی با غم گسل

پی سپر و چیره دست لاله رخ و غم گسل نامیه سازد خجل، یال گل افشان او
سکینه همی خواهد ای غم گسل ببوسد تنت سر کند درد دل
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
گاییدن
گاییدن
کمینه
کمینه
طعمه
طعمه
جستجو
جستجو