لغت نامه دهخدا صرف جیب. [ ص َ ف ِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) در اصطلاح عهد قاجاریه وجهی که برای بخشش شاه با دست خود منظور کنند.
جمله سازی با صرف جیب نصیب ما به جهان دوغ و ترب هم نشود که صرف جیب خداوند دست بقال است رازی که بود در دل خون گشته همره اشک آمد برون و صرف جیب و کنار هم شد