شیوایی

شیوایی کلام به توانایی فرد در بیان افکار و احساسات به‌ صورت روان، دلنشین و مؤثر اشاره دارد. این ویژگی شامل استفاده از واژگان مناسب، ساختار جملات صحیح و لحن مناسب است. شیوایی کلام می‌تواند تأثیر زیادی بر ارتباطات اجتماعی و حرفه‌ای داشته باشد و به فرد کمک کند تا بهتر شنیده شود. همچنین، این مهارت می‌تواند در نوشتار نیز مشهود باشد و به جذابیت متن افزوده و خواننده را به خود جلب کند.

لغت نامه دهخدا

شیوایی. [ شی ] ( حامص ) صفت و حالت و چگونگی شیوا.فصاحت. بلاغت. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به شیوا شود.

فرهنگ عمید

فصاحت، بلاغت.

فرهنگ فارسی

صفت و حالت و چگونگی شیوا فصاحت و بلاغت

جملاتی از کلمه شیوایی

سنت‌های ملی نقاشی دیواری که یکی از ارزشمندترین میراث هنر آذربایجانی به شما می‌رود، از جایگاه عمده‌ای در خلاقیت هنری اوستا قنبر قره‌باغی برخوردار بود. نقاش تصاویری از حیوانات و موجودات خیالی را بر روی تزئینات منشعب گل‌ها و گیاهان می‌کشید. این نقاشی‌ها ظرافت دیوار را از بین نمی‌برد، برعکس، جزئیات زبایی و شیوایی معماری آن را برجسته تر می‌کرد.
طوطی طبعم دگر آغاز شیوایی کند مدح موعود امم، با این خوش آوائی کند
آثار او بین سال‌های ۹۷۷ و ۹۹۴ ه‍.ق دیده شده که بیشتر به قلم کتابت و همگی در نهایت قدرت و شیوایی است. از باباشاه، که به «کتابت» بیش از «قطعه نویسی» گرایش داشت، چند قطعه در کتابخانه‌های ترکیه هست، و نسخه‌های متعددی از آثار ادبی فارسی را که به خطّ اوست در برخی از کتابخانه‌ها می‌توان یافت.
فردوسی مفصل‌ترین روایت از داستان ایرج را ارائه می‌دهد که شیوایی و تصاویر خوش‌منظر بدیع آن جالب توجه است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم