شهنشه

بس که افزود آن شهنشه بختشان می‌نتاند که کشیدن رختشان

به سیروس از ما بگوی کای شهنشه چرا گشتی از حال این ملک غافل

بدادش مژده از گفتار جمشید شهنشه شاد شد از کار جمشید

بدین طالع شهنشه ویس را دید ندید از جفت خود آن کش پسندید

شاید که آب او بر توبه شود که هست زان مجلس شهنشه گیتی مآب او

گر ایشان را به ناز اندر خوشی بود شهنشه را شتاب و ناخوشی بود