روان بد

یکی رود شیرین روان بد بره به پهلوی آن مرغزاری سره

توتیا جستم به چشمم ریختی ریگ روان بد نکردم چون تویی را برگزیدم در جهان

زود برجستم و یک شیشه میش آوردم که‌ گوارنده‌تر از شهد روان بد به مذاق

کاندم‌که می برآید شمشیرت از نیام آید برون روان بد اندیشت از تنا