رانده و مانده. [ دَ / دِ وُ دَ / دِ ] ( ترکیب عطفی، ص مرکب ) کنایه از شخص بدبخت وامانده. - امثال: - رانده و مانده هفتاد و دو ملت؛ از همه جا رانده ومانده. ( یادداشت مؤلف ). از اینجا رانده از آنجا مانده.
فرهنگ فارسی
کنایه از شخص بد بخت وامانده
جمله سازی با رانده و مانده
من چراغ نوربخشم بر سر دریای ژرف نور هر سو رانده و مانده سیه پیرامنم
بیش از همه کس و از همه کس کم مائیم رانده و مانده دوده آدم مائیم