درون است

دل من روشن از سوز درون است جهان بین چشم من از اشک خون است

وجودش شعله از سوز درون است چو خس او را جهان چند و چون است

نَفِس مرغی مقید در درون است نگهدارش که خوش مرغیست دمساز

از دل به طواف سرکوی تو رسیدیم نقش پی ما داغ درون است در این راه

کران او درون است و برون نیست درونش پست، بالا کم فزون نیست

چه می‌گویم چه بیرون چه درون است که بیرون و درون گفتِ زبان است