معنی خائب | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

خائب.[ ءِ ] ( ع ص ) آنکه به مطلوب خود دست نیابد. ( منتهی الارب ). مأیوس و بی بهره. ( غیاث اللغات ). نومید. ناامید. نمید. || خائب و خاسر از اتباع است.

فرهنگ فارسی

( اسم ) نا امید نومید بی بهره: (( از درگاه وی خایب باز گشته ) ) جمع: خایبین. یا خایب و خاسر. نومید و زیانکار.
آنکه بمطلوب خود دست نیابد. مایوس و بی بهره