باب الله

[ویکی فقه] باب الله، عنوان و صفتی برای حضرت رسول و ائمه اثنا عشر صلوات اللّه علیهم اجمعین در برخی از روایات است.
باب اللهِ، عنوان و صفتی برای حضرت رسول و ائمه اثنا عشر صلوات اللّه علیهم اجمعین در برخی از احادیث. کلمات «صراط » و «سبب» و «طریق » و «سبیل » نیز که همه تعبیراتی دیگر از «باب اللّه » اند، برای ائمه به کار رفته است. در روایتی از امام باقر علیه السلام آمده است که «إنَّ رسولَ اللّهِ صلّی اللّه علیه وآله وسلّم بابُاللّهِ الذی لایؤْتی الاّ منه و سبیلُه الذی من سلکه وصل الی اللّه ». از حضرت علی علیه السلام نیز چند روایت به «باب » و «باب اللّه » و «باب الجنه» تعبیر شده است: «انّ علیاً بابٌ فتحه اللّه فَمنْ دخله کان مؤمناً» و «إِنّ علیاً بابٌ من ابواب الهدی فمن دخل من باب علیٍ کان مؤمناً»، «إنَّ علیاً بابٌ من ابواب الجنّه فمن دخل بابَه کان مؤمناً». 
[ویکی اهل البیت] یکی از القاب حضرت مهدی علیه السلام «بابُ الله» است. در زیارت آل یاسین می خوانیم: «السلامُ علیک یا باب الله و دیان دینه». امام صادق علیه السلام می فرمایند: «جانشینان پیامبر همان ابواب خدایند، درهایی که از طریق آنها می توان به حق رسید. اگر آنها نبودند، خداوند شناخته نمی شد».
امام باقر علیه السلام نیز فرمود: «نحن حجه الله و باب الله» در دعای ندبه هم نسبت به امام زمان علیه السلام می خوانیم: «این بابُ الله الذی منه یؤتی؟»؛ کجاست آن باب اللهی که از طریق او می توان به خدا رسید. باب الله یعنی چه؟ همان گونه که باب و در وسیله ارتباط است که هر کسی بخواهد به طور صحیح وارد خانه ای شود، باید از در وارد گردد. این خاندان هم باب هستند و هر کس می خواهد به خدا برسد و بهره ای از کمالات ربانی ببرد، باید از طریق این خداندان قدم بردارد.
امروز در عالم هستی، خدا یک باب دارد و آن وجود مقدس حضرت ولی عصر علیه السلام است که هر کس می خواهد به آنجا که باید برسد، باید از این در وارد شود. از آغاز عالم، همه انبیای الهی و اوصیای گرامی آنها، باب الله بودند. در هر عصری و زمانی خدا دری گشود و بابی برای هدایت و وصول خلق باز نمود تا این که سرانجام، مقام باب اللهی به آن وجود مقدس رسید. هر چند عصر غیبت است اما باب الله برای اهل الله مفتوح است.