قابیل

قابیل. ( اِخ ) فرزند آدم و حوا و برادر هابیل است. در داستانهای دینی آمده است که هر نوبت حوا حامله میشد خداوند یک پسر و یک دختر به او کرامت میکرد و آدم به فرمان خدا دختر بطنی را با پسر بطن دیگر به ازدواج درمی آورد. چون قابیل با توأم خود اقلیما متولد شد و پس از وی هابیل با لبودا بدنیا آمدند و همه بحد بلوغ رسیدند، آدم اقلیما را نامزد هابیل کرد و لبودا را به زوجیت قابیل منسوب گردانید. قابیل از قبول این امر سرپیچی کرده گفت من هرگز در مفارقت خواهر همزاد خود اقلیما که در حسن و جمال یگانه و بی مثال است از پای ننشینم. و سرانجام آدم قابیل و هابیل را گفت که قربان کنند و قربانی هریک قبول افتد اقلیما او را باشد. قربانی قابیل مورد قبول واقع نگردید و این امر خشم او را بیش از پیش برانگیخت. و هابیل را به کشتن تهدید کرد. هابیل گفت خداوند قربانی را از پرهیزکاران می پذیرد و اگر تو به آهنگ کشتن من دست بکار شوی من دست نگاه میدارم زیرا از خدا میترسم و قابیل همچنان در کمین هابیل بود تا آنکه او رابر سر کوهی خفته یافت سنگی برگرفت و او را با ضربه ٔسنگ از پای درآورد. سپس جنازه او را برداشته حیران و سرگردان به این طرف و آن طرف می کشاند و نمی دانست که با آن چه کند. ناگاه دو کلاغ پیش چشم او به نزاع مشغول شدند یکی از آن دو دیگری را کشت و با منقار خویش زمین را گود کرد و لاشه کلاغ مرده را زیر خاک پنهان ساخت. قابیل از مشاهده این صورت درسی فراگرفت و به دفن برادر پرداخت. ( از تاریخ حبیب السیر ص 21 و 23 ). اول زاده آدم و حوا بود که والدینش گمان بردند او همان مخلص و منجی موعود است لکن زعم ایشان برخلاف واقع شده بر برادر خود هابیل رشک برد و او را به قتل رسانید. بدین لحاظ خداوند او را از درگاه لطف و مرحمت خود و از وطن و خانواده اش راند. ( قاموس کتاب مقدس ). ورجوع به تاریخ گزیده ص 23، 24 و 65 شود: 
ز ناسک به منسک درآری سپاه 
ز هابیل یابی به قابیل راه.نظامی.لطف او عاقل کند مر پیل را
قهر او احمق کند قابیل را.( مثنوی ).

یا قاین ( قایین ) پسر آدم ابوالبشر و حوا. در تورات سفر پیدایش باب چهارم آمده: [ و آدم زن خود حوا را بشناخت و او حامله شد و قائن را زایید و گفت مردی از یهوه حاصل کردم و بار دیگر برادر او هابیل را زایید و هابیل گله بان بود و قائن کارکن زمین بود. پس از مرور ایام واقع شد که قائن هدیه ای از محصول زمین برای خداوند آورد و هابیل نیز از نخست زادگان گله خویش و پیه آنها هدیه آورد و خداوند هابیل و هدیه او را منظور داشت اما قائن و هدیه او را منظور نداشت. پس خشم قائن بشدت افروخته شد و سر خود را بزیر افکند. آنگاه خداوند به قائن گفت: چرا خشمناک شدی و چرا سر خود را بزیر افکندی ? اگر نیکویی میکردی آیا مقبول نمی شدی ? و اگر نیکویی نکرده ای گناه بردر در کمین است و اشتیاق تو دارد اما تو بروی مسلط شوی. و قائن با برادر خود هابیل سخن گفت و واقع شد چون در صحرا بودند. قائن بربرادر خود هابیل برخاست و او را کشت... ]