رضی

رضی. [ رِ ضا ] ( ع ص ) رِضا. رجوع به رِضا شود.
رضی. [ رَ ضی ی ] ( ع ص ) خشنود. ( غیاث اللغات ) ( یادداشت مؤلف ) ( از متن اللغة ). خشنود. ج، اَرْضیاء، رُضاة. ( آنندراج )( از منتهی الارب ). مرد خشنود. ( از فرهنگ فارسی معین ). مرد خشنود. ج، اَرْضیة. ( ناظم الاطباء ). || ضامن. ( متن اللغة ). ضامن. پایندان. ج، ارضیاء. ( یادداشت مؤلف ). ضامن. چنین است در نسخ و همانطور است در تکمله ولی در نسخ التهذیب «ضامر» آمده است. ( از تاج العروس، ذیل ماده رضو ). || ضامر. ( اقرب الموارد ) ( از تاج العروس ). || محب. ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ).
رضی. [ رَ ]( اِخ ) دهی از دهستان بخش رامیان شهرستان گرگان. سکنه آن 8320 تن. آب آن از چشمه سار. محصول عمده آنجا غلات و ارزن. صنایع دستی زنان بافتن پارچه های ابریشمی و کرباس بافی است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).
رضی. [ رَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان ارشق بخش مرکزی شهرستان خیاو. سکنه آن 752تن. آب آن از چشمه و رود. محصول عمده آنجا غلات و حبوب. راه آن شوسه. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).
رضی. [ رِضا] ( اِخ ) لقب جعفربن مقری بن دبوقاء. ( منتهی الارب ).
رضی. [ رِضا ] ( اِخ ) لقب علی بن موسی بن جعفربن... علی بن ابیطالب. ( منتهی الارب ). رجوع به رضا و علی ( ابن موسی.... ) شود.

[ویکی الکتاب] معنی رَّضِیَ: خشنود است
ریشه کلمه: 
رضو (۷۳ بار)
رضا و رضوان و مرضاة به معنی خوشنودی است (قاموس). خدا از آنها و آنها از خدا خوشنود شدند رضی در قرآن متعدی به نفسه نیز آمده است.. و می‏شود گفت که حرف جرّ از آنها حذف شده است. ارضاء: خوشنود کردن. به خدا قسم می‏خورند تا خشنودتان کنند. ارتضاء به معنی رضاست و شاید از آن مبالغه مراد باشد که یکی از معانی افتعال است. رضوان چنان که گفته شد به معنی رضاست. مرضاة نیز چنان که گفته شد مفرد است به معنی رضا و جمع نیست. *. در اصل «یَرْضاهُ» است الف در اثر جزم حذف شده و ضمیر راجع به شکر است بعضی هاء آن را ساکن و بعضی مضموم بلا اشباع خوانده‏اند (مجمع) یعنی اگر خدا را شکر کنید شکر را به نفع شما خوش می‏دارد. *. قارعه:7. طبرسی فرموده: فاعل در اینجا به معنی مفعول است یعنی عیشة مرضیة چون آن در معنی «عیشة ذات رضی» است. *. رضی به معنی مرضی است یعنی خوشنود شده طبرسی آن را مریضاً عنداللّه گفته و شاید مراد اعّم باشد. معنی رضا و سخط خدا رضا از معانیی است که در موجود ذی شعور و با اراده یافت می‏شود و مقابل آن سخط و غضب است و هر دو امر وجودی می‏باشند. رضا به فعل و صفت تعلق می‏گیرد نه به ذات مثل.. و اگر متعلق به ذات باشد منظور از آن وصف و فعل است مثل. یعنی خدا از فعلشان راضی شد.. یعنی از دین تو و عمل تو هرگز خوشنودی عین اراده نیست گر چه هر چه اراده به آن تعلق یافت رضا نیز به آن تعلق می‏گیرد زیرا چنان که گفته‏اند: اراده به کار غیر واقع تعلق می‏گیرد و رضا بعد از وقوع یا بعد از فرض وقوع آن. و چون رضا بعد از تحقق مرضّی حادث می‏شود لذا از صفات ذات حق محال است واقع شود و رضای خدا صفتی است قائم به فعل خدا و منتزع از فعل مثل رحمت و غضب و اراده و کراهت. پس هر چیزی که خدا تکویناً ایجاد کرده مری اوست و هر عمل تشریعی مرضی است زیرا ملائم فعل خداست. و خلاصه این که اگر گوئیم: خدا از این کار رای است یعنی این کار ملائم و موافق فعل خدا و دستور خداست (استفاده از المیزان ج 17 ص 255). راغب در مفردات گوید: رضای بنده از خدا آنست که قضای خدا را مکروه ندارد و رضای خدا از بنده آنست که بنده از دستور او پیروی و از منهی او کناره‏گیری می‏کند.
[ویکی فقه] رضی (ابهام زدایی). رضی ممکن است اسم برای شخصیت های ذیل باشد: • محمد بن حسین موسوی بغدادی، معروف به (سید رضی) مؤلف کتاب با عظمت نهج البلاغه• نجم الائمه رضی، معروف به شیخ رضی و ملقب به نجم الائمه از مفاخر دانشمندان شیعه در عرصه ادبیات عرب، صرف و نحو و بلاغت• سید رضی شیرازی، از خاندان میرزای شیرازی ومتولد ۱۳۰۷ش