کلمه خودخواه یک صفت است که به ویژگی شخصیتی یا رفتاری فرد اشاره دارد و معنای آن به طور کلی به تمایل به توجه و اولویت دادن به نیازها، خواسته‌ها و منافع خود به صورت افراطی و بدون توجه کافی به دیگران برمی‌گردد.
خودخواهی به معنای تمرکز بیش از حد فرد بر روی خود، خواسته‌ها و منافع شخصی است، به گونه‌ای که فرد کمتر به احساسات، نیازها و حقوق دیگران اهمیت می‌دهد. خودخواه فردی است که در تصمیم‌گیری‌ها و رفتارهایش، اغلب منافع خود را مقدم می‌داند و ممکن است به راحتی نسبت به دیگران بی‌تفاوت یا حتی آسیب‌رسان باشد. این ویژگی به عنوان یک صفت منفی در نظر گرفته می‌شود، زیرا می‌تواند باعث شود ارتباطات انسانی آسیب ببیند و همکاری و همدلی کاهش یابد.
گاهی این مفهوم با خودمراقبتی اشتباه گرفته می‌شود. خودمراقبتی به معنای توجه به نیازهای خود به شکلی سالم و متعادل است که باعث حفظ سلامت جسمی، روانی و عاطفی فرد می‌شود. در حالی که خودخواهی به معنای بی‌توجهی به دیگران و اولویت دادن صرف به منافع شخصی است.
