جعفر

جعفر. [ ج َ ف َ ] ( ع اِ ) جوی کوچک. جوی خرد. ( مهذب الاسماء ) ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || جوی بزرگ. جوی کلان. ( منتهی الارب ). جوی کلان فراخ. ( مهذب الاسماء ) ( اقرب الموارد ). از لغات اضداد است. || جوی پرآب. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || شتران ماده پرشیر. ( منتهی الارب ). || خر. حمار. ( در این معنی مبدل یعفور است که در اصل به معنی آهوست و گویند نام خر پیغامبر اسلام ( ص ) بوده است )

اسم: جعفر (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی، طبیعت) (تلفظ: jaefar) (فارسی: جعفر) (انگلیسی: jaefar) 
معنی: جوی، رود، نام ششمین امام شیعیان، ناقه ی پر شیر، ( اَعلام ) ) ابوعبدالله جعفر ابن محمّد [، قمری] ششمین امام شیعیان ( = امام صادق ( ع ) )، که اساس فقه شیعه به او منسوب است، ) جعفرابن ابی طالب: [قرن اول هجری] صحابی و پسر عم پیامبر اسلام ( ص ) و برادر حضرت علی ( ع ) [= جعفر طیار]، که در جنگ با کافران در مؤته کشته شد، ) جعفر برمکی: [ هجری]دولتمرد ایرانی وزیر و ندیم هارون الرشید که به فرمان او کشته شد، ) جعفر بایسنقری: [ هجری] خوشنویس ایرانی از مرد تبریز، شاهنامه بایسنقری به خط اوست، ) جعفرخان زند: شاه ایران [، قمری]، از سلسله ی زند، که با کشته شدن او به دست خویشاوند خودش، راه برای پیروزی آقامحمّدخان قاجار هموار شد، ( در اعلام ) نام فرزند ابوطالب و برادر امام علی ( ع ) و نام امام جعفر صادق ( ع )، جوی بزرگ، نام امام ششم شیعیان، نام برادر علی ( ع ) ملقب به ذوالجناحین و معروف به جعفر طیار