کلمه «تَحَدّی» در لغت به معنای مبارز طلبیدن و توان‌آزمایی است. این واژه اشاره دارد به عمل برانگیختن دیگران برای سنجش قدرت، مهارت یا توانایی در مواجهه با یک کار یا رویداد خاص. در این معنا، تحدی با احساس رقابت و اثبات برتری همراه است و معمولا زمینه‌ساز محک زدن قدرت یا توانمندی فرد می‌شود.
در اصطلاح کلامی، تَحَدّی از ویژگی‌های معجزه و صفات پیامبر به شمار می‌رود. وقتی پیامبر معجزه خود را آشکار می‌کند، از مخالفان می‌خواهد که با او به رقابت و مبارزه بپردازند و اگر توانایی دارند، همانند او دست به اعجاز بزنند. این درخواست نه صرفا یک رقابت، بلکه سنجشی برای اثبات حقانیت پیامبر است.
تَحَدّی در این زمینه معنایی عمیق دارد؛ به این معنا که اگر مخالفان نتوانند نظیره‌ای ارائه دهند، باید حقانیت پیامبر را بپذیرند و از معارضه دست بردارند. بنابراین، تحدی هم نقش اثبات معجزه و هم زمینه‌ساز پذیرش پیام نبوی را دارد و از جنبه دینی و تربیتی، نشانه‌ی قدرت الهی و استدلال معجزه است.