بلندپایه به معنای مقام یا مرتبهای است که به نوعی نشاندهنده برتری و ارج و قرب یک فرد یا یک موضوع خاص میباشد. این واژه معمولاً به افرادی اطلاق میشود که در عرصههای مختلف اجتماعی، علمی، یا معنوی دارای موقعیتی ویژه و برجسته هستند. در واقع، بلندپایه نه تنها به اعتبار و مقام یک شخص اشاره دارد، بلکه به نوعی نشاندهنده تأثیرگذاری و نقش او در جامعه نیز میباشد. افرادی که در این دسته قرار میگیرند، معمولاً به دلیل دستاوردها و تلاشهای بیوقفه خود در حوزههای مختلف، مورد احترام و تقدیر قرار میگیرند. از این رو، واژه بلندپایه میتواند در توصیف شخصیتهای تاریخی، فرهنگی و علمی به کار رود که تأثیر عمیقی بر نسلهای آینده گذاشتهاند. به عنوان مثال، دانشمندان و متفکرانی که با اکتشافات و نظریات خود دنیای جدیدی را برای بشر گشودهاند، یا رهبران و شخصیتهای اجتماعی که با اقداماتشان تغییرات مثبتی در جامعه ایجاد کردهاند، به عنوان نمونههایی از افراد بلندپایه شناخته میشوند. در نهایت، این واژه به نوعی نشاندهنده ارزش و اهمیت افراد در جامعه است و بر نقش کلیدی آنها در ارتقاء سطح آگاهی و فرهنگ جوامع تأکید میورزد.
بلندپایه
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. دارای فر و شکوه.
۳. برتر از دیگران.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - مرتفع عالی. ۲ - صاحب شان و شوکت. ۳ - برتر از مردم دیگر.
ویکی واژه
صاحب شأن.
جمله سازی با بلندپایه
دید چو جامی بلندپایه خسرو بیهده در معرض جواب درآمد
مناز اگر دو سه روزی بلندپایه شدی که پایهٔ تو بود مایهٔ نگونساری
کوه بلندپایه نگهبان فرش تست در دامن سکونش از آن پای نارواست