وسیله‌ای است که برای ایجاد آتش و سوزاندن مواد یا سایر ابزارها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ابزار معمولاً در مواردی چون روشن کردن سیگار، پیپ، شعلهٔ اجاق‌گاز و زغالِ باربیکیو کاربرد دارد. فندک‌ها در طرح‌ها و مدل‌های گوناگونی تولید می‌شوند، اما اساس عملکرد همهٔ آن‌ها بر سه بخش اصلی استوار است: محفظهٔ حاوی مایع یا گاز آتش‌زا، مکانیزم جرقه‌زن و سیستمی برای خاموش‌کردن شعله.
ساختار آن ها معمولاً شامل یک محفظهٔ فلزی یا پلاستیکی است که با سوخت مایع یا گاز مایع پر می‌شود. در فندک‌های نفت‌ای از فتیله‌ای استفاده می‌شود که به سوخت آغشته شده و در فندک‌های گازی، خروج گاز از طریق یک دهانهٔ دریچه‌دار کنترل می‌گردد. بخش جرقه‌زن نیز با ایجاد اصطکاک یا تخلیهٔ الکتریکی موجب احتراق می‌شود. خاموش‌کردن شعله نیز از طریق قطع جریان سوخت یا جلوگیری از رسیدن اکسیژن صورت می‌پذیرد.
یکی از انواع پیشرفتهٔ آن، نوع اَتمی است که با بهره‌گیری از یک سیستم پیزوالکتریک، جرقه‌ای قوی تولید می‌کند. این نوع، شعله‌ای متمرکز و بسیار داغ ایجاد می‌نماید که در مدت زمان کوتاه، حرارتی قابل‌قیاس با تجهیزات جوشکاری تولید می‌کند. از ویژگی‌های برجستهٔ فندک اتمی، مقاومت آن در برابر وزش باد و خاموش‌نشدن آسان آن است که کاربردهای تخصصی و صنعتی آن را گسترده‌تر کرده است.
