کلمه ظهور در زبان فارسی به معنای نمایان شدن، ظاهر شدن، و آشکار شدن است. این واژه می‌تواند به بروز یک حقیقت، پدیده، یا واقعیت به صورت فیزیکی یا معنوی اشاره داشته باشد.
کاربردها
در متون دینی: این اصطلاح به معنای نمایان شدن صفات الهی در جهان مادی یا ظاهر شدن شخصیت‌های مذهبی در زمین است. به عنوان مثال ظهور مهدی موعود نویدبخش عدالت و صلح در جهان است، این مفهوم به عنوان یک رویداد مهم و مورد انتظار در آینده تلقی می‌شود.
در فلسفه: این واژه می‌تواند به معنای بروز و نمایان شدن یک حقیقت، مفهوم یا واقعیت خاص باشد. این مفهوم می‌تواند در زمینه‌های مختلف فلسفی از جمله متافیزیک، هستی‌شناسی و معرفت‌شناسی به کار رود.
در ادبیات: در شعر و نثر، ظهور به معنای بروز احساسات، عواطف، و زیبایی‌ها به کار می‌رود. شاعران از این واژه برای بیان لحظات خاص و معانی عمیق استفاده می‌کنند.
در محاورات روزمره: این مفهوم می‌تواند به معنای بروز یک پدیده یا واقعیت جدید باشد، مانند ظاهرشدن فناوری‌های نوین یا تغییرات اجتماعی.
در عکاسی: ظهور عکس به فرآیند تبدیل یک فیلم عکاسی یا یک تصویر دیجیتال به یک تصویر قابل مشاهده و دائمی اشاره دارد. این فرآیند در عکاسی آنالوگ و دیجیتال متفاوت است.