مدیتیشن

مدیتیشن یا مراقبه یک روش ذهنی و روحی است که به منظور آرامش، تمرکز و افزایش آگاهی انجام می‌شود. این عمل شامل تمرکز بر یک شیء، فکر، یا فعالیت خاص است و می‌تواند به شکل‌های مختلفی انجام شود.

ویژگی‌ها و فواید مدیتیشن

آرامش ذهنی: این عمل به کاهش استرس و اضطراب کمک می‌کند و باعث آرامش ذهن می‌شود. با تمرکز بر نفس یا یک مانترا، فرد می‌تواند از افکار مزاحم دور شود.

افزایش تمرکز: تمرین مدیتیشن می‌تواند به بهبود تمرکز و توجه کمک کند. با تمرین مداوم، فرد می‌تواند توانایی خود را در متمرکز شدن بر کارها افزایش دهد.

آگاهی و خودآگاهی: این عمل به فرد کمک می‌کند تا به خود و احساساتش آگاه‌تر شود. این آگاهی می‌تواند به بهبود روابط و تصمیم‌گیری‌های بهتر کمک کند.

بهبود خواب: بسیاری از افراد با انجام مدیتیشن قبل از خواب، کیفیت خواب خود را بهبود می‌بخشند و از بی‌خوابی رنج نمی‌برند.

سلامت جسمی: تحقیقات نشان داده‌اند که این همل می‌تواند به کاهش فشار خون، بهبود سیستم ایمنی و کاهش دردهای مزمن کمک کند.

تصویر معنی مدیتیشن

فرهنگ معین

(مِ تِ ش ) [ انگ. ] (اِمص. ) نوعی روش تمرکز که هدف آن به دست آوردن آرامش و اصلاح کیفیات روانی است.

دانشنامه عمومی

مدیتیشن، مراقبه، ژرف پویی یا درون پویی ( به انگلیسی Meditation ) عملی است که در آن فرد از یک تکنیک - مانند ذهن آگاهی، یا تمرکز ذهن بر روی یک موضوع، فکر یا فعالیت خاص - برای آموزش توجه و آگاهی و دستیابی به یک حالت روان و آرام و پایدار ذهنی استفاده می کند. بسیاری از آئین های مدیتیشن و برخی از دین های بزرگ به خصوص ادیان شرقی نظیر آیین های هندو و بودایی روش های مدیتیشن را نیز دربرمی گیرند. اکثر روش های محبوب مدیتیشن ریشهٔ شرقی دارند. از روش های معروف مدیتیشن شرقی تفحص خود، ذهن آگاهی، درون پویی متعالی ( تی. ام )، ذاذن و ویپاسانا است.
مدیتیشن به طور کلی فنون و روش تسلط بر ذهن است. در مدیتیشن مهارت های مختلفی مانند تسلط بر ذهن به دست می آید. افراد به دلایل و اهداف مختلف دینی و غیر دینی مدیتیشن می کنند.
مراقبه ممکن است استرس، اضطراب، افسردگی و درد را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و باعث افزایش آرامش، درک، خودانگاره و رفاه شود. تحقیقات برای درک بهتر اثرات مراقبه بر سلامتی ( روان شناختی، عصبی و قلبی عروقی ) و سایر قسمت های بدن در حال انجام است.
اصطلاح غربی ی مدیتیشن از meditacioun در فرانسوی ی باستان، برگردانِ meditatio از فعلِ meditor در لاتین می آید. به چمِ اندیشیدن یا تعمق، کاربرد این واژه در سنت کاتولیک، دست کم به قرن دوازدهم، پیش از جایگزینی ش با اصطلاح تئوریا بر می گرد.
افزون بر کاربرد سنّتی ی واژه ی "مدیتیشن" در غرب، این واژه پسان تر برای اشاره به ممارست های معنوی ی شرقی که به دهیانای هندوئیسم و بودیسم، برآمده از ریشهٔ سانسکریت به معنای مدیتیشن یا تعمّق اشاره داشت معرفّی شد. غربی ها از اصطلاح «مدیتیشن» برای اشاره به ممارست های صوفیانهٔ اسلامی و دیگر سنّت ها چون کابالای یهودی و هسیچاسمِ مسیحی نیز کاربرد می کنند.
واژهٔ صوفیانهٔ مراقبه، کلمه ای عربی که از مادهٔ رقبه به معنی گردن و ورود گرفته شده است، خارج از کانتکست اسلامی به عنوان برابر فارسی ی مدیتیشن کاربرد می شود. برای که «انسان به هنگام نظارت و مواظبت از چیزی گردن می کشد، و اوضاع را زیر نظر می گیرد، این واژه بر معنی نظارت و مواظبت و تحقیق و زیر نظر گرفتن چیزی، اطلاق شده است. » همچنین درون پویی یا ژرف پویی نیز به عنوان معادلِ فارسی پیشنهاد شده است.

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:مراقبه

جملاتی از کلمه مدیتیشن

یوگا بیش از ۵۰۰۰ سال در هند قدمت دارد که اولین شواهد تمرین‌های یوگا در تمدن دره ایندوس است. اولین اشاره‌ها به آساناهای یوگا در متن هند باستانی، ریگودا ذکر شده‌است که قدمت ریگودا به حدود ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد و شامل توصیفی از وضعیت‌ها و تمرینات تنفس در جهت پاکسازی بدن و ذهن و آماده شدن برای مدیتیشن می‌باشد.

بهبود توانایی عملکردی، بهبود راه رفتن، کاهش خطر به زمین افتادن و آسیب از جمله فواید ورزش‌های تعادلی بوده و یک مثال خوب برای ورزش‌های تعادلی ورزش تایی چی یا مدیتیشن است و باید بدانیم که ورزش‌های تعادلی باید برای هر فرد به‌طور جداگانه طراحی شود.

گزارش محتوای نامناسب