فسیل

یکی از مناسب ترین مکان ها برای تشکیل سنگواره ها می توان به حاشیهٔ دلتاها و پیرامون کوه های آتشفشانی قدیمی که خاکستر از آن ها متصاعد می شود و دریاهای کم عمق و یخچال ها و باتلاق ها نام برد. بیشتر دانشمندان معتقدند که فسیل ها در دریاهای قدیمی قرار داشته اند و در بین مواد رسوبی قرار گرفته اند و در اثر فشار و گرمای زیاد، به شکل کنونی درآمده اند. 
از آثار سنگواره ها برای اثبات نظریه های زمین ساخت ورقه ای و تکامل تدریجی استفاده شده است. در علم زمین شناسی مطالعهٔ دانشگاهی فسیل ها در دو مبحث گیاهی و جانوری است که هر کدام به دوبخش بزرگ سنگواره ها ماکروفسیل و ریزسنگواره ها میکروفسیل - و زیرشاخهٔ نانوفسیل ها - تقسیم شده و بر این اساس مطالعه می شوند. فسیل یا سنگواره را می توان از مهم ترین منابع اطلاعات دربارهٔ گذشتهٔ موجودات دانست. دانشمندان معتقدند نباید تمام فسیل های یک منطقه را جمع آوری کرد. جمع آوری کامل نمونه های تریلوبیت ایران یکی از ناخوشایندترین اتفاقات مطالعاتی این حوزه است. مراغه که به بهشت فسیلی ایران معروف است نمونه های فسیلی خشکی را در خود جای داده که در کمتر جایی از دنیا این نمونه های حیوانات خشکی باقی مانده است. 
دیرینه شناسی در صدد این است که چگونگی سیر تحول زندگی در طول زمان زمین شناسی نشان داده و توضیح دهد. مشکلی اساسی سخت بودن تاریخ گذاری فسیل ها است. بعضی لایه های زمین و بسترهایی که فسیل ها در آن وجود داشته و در آن ها حفظ شده معمولاً فاقد عناصر رادیواکتیو مورد نیاز برای تعیین سن رادیومتری هستند. 
فسیل (فیلم ۱۹۷۲). فسیل ( به ژاپنی: 化石 Kaseki ) فیلمی به کارگردانی ماساکی کوبایاشی است که در سال ۱۹۷۵ اکران شد. از بازیگران آن می توان به کیکو کیشی، مایومی اوگاوا، کوماکی کوری هارا، هاروکو سوگیمورا و هیساشی ایگاوا اشاره کرد.