لغت نامه دهخدا
طایف. [ ی ِ ] ( اِخ ) رجوع به طایفا شود.
طایف
طایف. [ ی ِ ] ( اِخ ) رجوع به طایفا شود.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
طوف کننده، طواف کننده، کسی که گردجائی بگردد، عسس، شبگرد
۱ - طواف کننده. ۲ - شبگرد عسس.
دانشنامه آزاد فارسی
قصر شبرا در طائف
شهری در حجاز، در ۱۲۰کیلومتری جنوب شرقی مکه، واقع در عربستان سعودی، با ۴۱۰هزار نفر جمعیت (۱۹۹۱). چهارمین شهر بزرگ عربستان و در مسیر جادۀ ریاض به مکه است. ارتفاعش از سطح دریا ۱۶۸۰ متر، و شهری خوش آب وهوا و خوش منظره است. زمین های حاصل خیز و آب فراوان، آن را مستعد کشاورزی کرده و محصولاتش گندم، انواع میوه، به ویژه انگور و انار، و نیز سبزی های خوردنی است. پایتخت تابستانی عربستان سعودی شمرده می شود و شاه و شاهزادگان و دولتمندان عربستان در آن جا کاخ ها و کوشک های بزرگ و زیبا دارند. پیش از اسلام مرکز قبیلۀ ثقیف بود. تاجران ثقیف و قُرَیش نزد خسرو انوشیروان رفتند و او کسانی را به طائف فرستاد تا آن شهر را با برج و بارو مستحکم سازند. بر سر مالکیت طائف بین قبیله های عرب مکرر نزاع درمی گرفت. بُت لات در این شهر قرار داشت. در پیمان طائف میان پیامبر اسلام و ثقیف، این شهر، که تالی مکه بود، حَرَم اعلام شد. معاویه سدی در ۳۰کیلومتری شمال شرقی آن جا ساخت (۵۸ق) که هنوز محفوظ است. در اوایل اسلام، از آن جا که میوه های طائف به مکه صادر می شد، این شهر را «باغ حَرَم» می خواندند. ماجرای ابوسفیان و سمیّه و تولد زیاد بن ابیه، که در تاریخ عرب معروف است، در طائف اتفاق افتاد. حجّاج بن یوسف ثقفی نیز زادۀ این شهر بود. وهابی ها در اوایل قرن ۱۹ شهر را تاراج کردند. در ۱۸۱۳ به تصرف مصریان درآمد و سرانجام حسین بن علی، پادشاه حجاز، در جنگ با وهابیان طائف را تسخیر کرد (۱۹۳۴). امام یمن مدعی مالکیت آن جا بود، لیکن پیمان طائف (۱۹۳۴/۱۳۵۳ق) حاکمیت عربستان سعودی را بر آن رسمیت و قطعیت داد.
جمله سازی با طایف
که بنده را ز عزیزان خویش طایفه‌ای به بارگاه سعادت گزیده‌اند خوار
خلق انبوه بریدند الف‌ها بر سر مشعل و شمع به این طایفه همراه کنید
عشاق تو در پیش گرفتند بیابان کان طایفه ده را پس ازین هیچ کسانند
یک طایفه از شوقش بدریده گریبانی یک طایفه از عشقش انداخته دستاری
با وجودی که رخ از پرده نداده‌ست نشان یک جهان واله و یک طایفه حیران دارد
با طایفه ای دوست شود دل کایشان هم دوست به دشمن اند وهم دشمن دوست