لغت نامه دهخدا سمح. [ س َ م َ ] ( ع مص ) جوانمرد گردیدن. جوانمرد کردن. || بخشیدن. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).سمح. [ س َ ] ( ع ص ) آسان و جوانمرد. ( منتهی الارب )( آنندراج ). سفر. ج، سُمَحاء. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از مهذب الاسماء ). || عود سمح؛ چوب بی گره. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). سمحاء. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین (سَ مِ ) [ ع. ] (ص. )۱ - بخشنده. ۲ - آسان. (سَ مَ ) [ ع. ] (مص ل. ) جوانمرد گردیدن، اهل بخشش شدن. (سَ ) [ ع. ] (ص. ) جوانمرد، بخشنده.
جمله سازی با سمح اذا طلعت فلا شمس و لا قمر اذا سمحت فلا بحر و لا مطر قلت اسمحینی بالقبل قالت الی کم ذیالحیل ارسل رسولا لایمل کم من دموع سائله اصل در اشیاء اباحت زان اوست ملت و سهل و سمح در کار اوست لو لا الملامه او حذاری سبة لوجدتنی سمحا بذاک مبینا توق الخلاف ان سمحت بموعد لتسلم من هجرالوری و تعافا