سفیه به افرادی گفته می‌شود که درک صحیحی از امور مالی و اقتصادی ندارند. این افراد معمولاً به دلیل عدم توانایی در مدیریت مالی، در معاملات خود دچار ضرر و زیان می‌شوند. به عنوان مثال، ممکن است سفیه بدون فکر کافی پول خود را صرف خریدهای غیرضروری کند یا در معاملات نادرست شرکت کند. در نظام حقوقی، این افراد به دلیل ناتوانی در گرفتن تصمیمات درست در زمینه مالی، در زمره محجورین قرار می‌گیرند. به این معنا که قانون به آنها اجازه نمی‌دهد به صورت مستقل و آزادانه در امور مالی خود تصمیم‌گیری کنند. هدف از این قانون، حمایت از این افراد است تا از زیان‌های مالی بیشتر جلوگیری شود. بنابراین، سفه به نوعی نشان‌دهنده‌ی نیاز به مراقبت و حمایت است تا این افراد بتوانند زندگی بهتری داشته باشند و از آسیب‌های مالی در امان بمانند.
سفیه
لغت نامه دهخدا
چکنم گر سفیه را گردن
نتوان نرم کردن از داشن.لبیبی.مگر زین ملحدی باشد سفیهی
که چشم سرش کور و گوش دل کر.ناصرخسرو.نه چو او در شتاب طبع سفیه
نه چو او در درنگ رای حلیم.مسعودسعد.و کفشگران درغابش و کلاه گران آوه و جولاهگان قم و سفیهان ورامین را به بهشت فرستد. ( کتاب النقض ص 583 ).
خاقانی را اگر سفیهی
هنگام جدل زبان فروبست.خاقانی.گر بد گوید ترا سفیهی
چاره نبود بجز شنیدن.( از جوامعالحکایات ).شعله میزد آتش جان سفیه
کآتشی بود الولد سرابیه.مولوی.نگه کرد رنجیده در من فقیه
نگه کردن عاقل اندر سفیه.سعدی.ای سفیه لایعلم شیر را با تو چه مناسبت است. ( گلستان سعدی ). || آنکه قدر مال را نداند. || مسرف و تباه کار. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). || جامه سست باف: ثوب سفیه. ( منتهی الارب ).
- زمام سفیه؛ مهار ناراست و مضطرب. ( منتهی الارب ).
- مهار سفیه؛ مهار ناراست و مضطرب. ( آنندراج ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. بی حلم.
۳. بدخو.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - نادان بی اطلاع. ۲ - ابله احمق کم عقل جمع سفهائ.
دانشنامه اسلامی
سفاهت در لغت به معناى سبک عقلى و نقصان خرد آمده است. به فرد داراى سفاهت «سفیه» گویند.
مراد از سفاهت در فقه
مراد از سفاهت در کلمات فقها، سبک عقلى و کم خردی نسبت به حفظ مال است. بنابر این، در فقه به کسى سفیه گویند که به جهت سبک عقلى فاقد حالت و ملکه حفظ مال است و در نتیجه اموال خود را به مصارفى غیر عقلایی مىرساند و آنها را به هدر مىدهد و در معاملاتش مصلحت اندیشی ندارد و به راحتى فریب مىخورد و در به دست آوردن مال و هزینه کردن آن، شیوه و روشى جداى از شیوه عقلا دارد.
مسالک الأفهام ج۴، ص۱۵۱-۱۵۲.
آیا کسى که در امور خیر مانند ساختن مسجد، پل، مدرسه، مهمانی دادن و صدقات بیش از اندازهاى که لایق شأن او است صرف مىکند، سفیه به شمار مىآید یا نه؟ مسئله محل اختلاف است. قول دوم به مشهور نسبت داده شده است.
مسالک الأفهام ج۴، ص۱۵۲.
...
جمله سازی با سفیه
جهان را دلم گفت لطفی کن آخر دلت سیر ناید ز چندین سفیهی
مرد دین صوفیست و مقری و فقیه گرنه این خوانی منت خوانم سفیه
ولیکن همی با سفیه آشنائی به ناکام و ناچار هنجار دارد
