دیر مغان

دیر مغان یکی از واژه‌هایی است که در ادبیات فارسی به ویژه در شعر حافظ به کار رفته و به مکان یا حالتی اشاره دارد که به معنای آرامش و سکون در کنار طبیعت و زیبایی‌های آن می‌باشد. این واژه به نوعی نمادی از زندگی مرفه و دور از دغدغه‌های روزمره است. در اشعار حافظ، دیر مغان به عنوان محلی مقدس و معنوی دیده می‌شود که در آن انسان می‌تواند به تفکر و تأمل بپردازد و از زیبایی‌های زندگی لذت ببرد. این مکان، همچنین به نماد عشق و دوستی تبدیل شده و نشان‌دهنده ارتباط عمیق انسان با خود و دیگران است. در واقع، دیر مغان نه تنها مکان فیزیکی، بلکه نمادی از روحیه‌ای است که در جستجوی آرامش و معنا در زندگی است. از این رو، در ادبیات فارسی و به ویژه در شعر حافظ، مفهوم دیر مغان به عنوان بستری برای پرورش احساسات و تفکرات عمیق انسانی مطرح می‌شود و همچنان در ذهن و دل شاعران و ادب‌دوستان جایگاه ویژه‌ای دارد.

ویکی واژه

دیرمغان
(شاعرانه): دیر، میکده، میخانه، خرابات.
(مجاز): عبادتگاه زرتشتیان، دیر مغان.

جملاتی از کلمه دیر مغان

چندی از صومعه در دیر مغان باید رفت قدمی چند پی مغبچگان باید رفت
ما ترک مقامات و کرامات گرفتیم در دیر مغان راه خرابات گرفتیم
عرفی سر صفهٔ مغان مسند ماست تعظیم گه دیر مغان معبد ماست
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال آرزو فال آرزو فال ای چینگ فال ای چینگ استخاره کن استخاره کن فال قهوه فال قهوه