واژه گرزین در زبان و ادبیات فارسی به معنای تیر پیکان‌دار یا نیزه‌ای است که دارای سر تیز و برنده می‌باشد. این اصطلاح در متون ادبی، شعر و نثر فارسی به کار می‌رود و به نوعی به ابزار جنگی و شکار اشاره دارد.
در ادبیات فارسی، گرزین می‌تواند نماد قدرت، شجاعت و دلاوری باشد. شاعران و نویسندگان از آن برای توصیف جنگجویان، قهرمانان و لحظات نبرد استفاده می‌کنند.
به عنوان مثال، در اشعار فردوسی و دیگر شاعران کلاسیک، ممکن است به توصیف جنگ‌ها و دلاوری‌های شخصیت‌های حماسی پرداخته شود و واژه گرزین به عنوان نمادی از سلاح و قدرت در این توصیف‌ها به کار رود.
