واژه کای در زبان فارسی به عنوان مخفف که ای به کار می‌رود و از ترکیب دو عنصر تشکیل شده است: “که” به عنوان یک ضمیر موصول و “ای” به عنوان حرف ندا. در این ترکیب، “که” به معنای “کسی که” یا “چیزی که” به کار می‌رود و “ای” به عنوان حرف ندا برای جلب توجه یا خطاب به شخص یا چیزی خاص استفاده می‌شود.
به عبارت دیگر، کای به نوعی به معنای “ای که” است و می‌تواند در جملات برای اشاره به شخص یا موضوع خاصی که در حال صحبت درباره آن هستیم، به کار رود. این واژه در زبان‌های محاوره‌ای و ادبیات فارسی به ویژه در اشعار و نثرهای کلاسیک دیده می‌شود.
