معنی پیچاپیچ | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

پیچاپیچ. ( ص مرکب ) پیچ پیچ. پرپیچ. حلزونی. خم درخم. پیچ درپیچ. خم اندرخم. پیچی بر پیچی. سخت پیچیده. با پیچ و خمهای بسیار. پیچدار و پیچیده. ( آنندراج ) ( فرهنگ نظام ):
بده دنیی مکن کز بهر هیچت
دهد این چرخ پیچاپیچ پیچت.نظامی.ز پیچاپیچ آن شب گر دهم شرح
دو زلفش را دو رخ دادن توان طرح.امیرخسرو.- وقت پیچاپیچ؛گاه سختی:
تا بدانی که وقت پیچاپیچ
هیچکس مر ترا نباشد هیچ.سنائی.

فرهنگ معین

(ص مر. ) سخت پیچیده، با پیچ و خم های بسیار، پرپیچ و خم.

فرهنگ عمید

پیچ پیچ، پیچ درپیچ، پرپیچ وخم.

فرهنگ فارسی

پرپیچ وخم، پیچ درپیچ، پیچ پیچ
( صفت )سخت پیچیدهبا پیچ و خمهای بسیار پیچ پیچ پر پیچ و خم: و آن کوه بغیر از یک راه باریک پیچا پیچ ندارد. یا وقت پیچا. هنگام سختی: تا بدانی که وقت پیچا پیچ هیچکس مر ترا نباشد هیچ. ( حدیقه )