هواکش

لغت نامه دهخدا

هواکش. [ هََ ک َ / ک ِ ] ( اِ مرکب ) سوراخ یا لوله ای که بر دیوار اطاق تعبیه کنند تا هوای سنگین را بیرون دهد و هوای سالم به درون اطاق آورد. || امروز نوعی پروانه الکتریکی را گویند که به پنجره یا در محلی مخصوص از دیوار نصب می شود و با گردش خود هوای درون را تعویض می کند.

فرهنگ عمید

مجرا یا منفذی در سقف یا دیوار اتاق که هوا از آن داخل و خارج شود.

فرهنگ فارسی

( صفت اسم ) مجرایی که از آنجا هوا وارد اطاق شود: هوا کش بخاری.

جمله سازی با هواکش

رفتار اجسام پرنده انعطاف‌پذیر باعث ایجاد پدیده هواکشسانی می‌شود. این پدیده می‌تواند نقش مهمی در رفتار دینامیکی وسایل پرنده انعطاف‌پذیر ایفا کند.
اکثر پدیده‌های هواکشسانی نامطلوب هستند، چون اولاً در حالت کلی پدیده‌هایی غیرقابل پیش‌بینی هستند و ثانیاً روی بازده عملکردی وسیله پرنده اثر منفی می‌گذارند.
لوور (هواکش) به عنوان دیوار نیمه فعال جهت کنترل حرارت در سفینه‌های فضایی نیز استفاده می‌شود. آن‌ها همچنین به عنوان لوازم جانبی برای برخی از خودرو استفاده می‌شوند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
دانش آموز
دانش آموز
دودول
دودول
داشاق
داشاق
سلیطه
سلیطه