هق

مریم رز را بخواه آن بکر آبستن به روح زبده ی عصر آمده پرورده ی دهقان شده

بر من که حریفان صبوحی نخروشند تو قهقهه گل به سحرگاه نگه دار

پر کاهی از مربی نیست ما را بهره یی خوشه چینی می کند در عهد ما دهقان ما

نه از ره ست که گوییم کبک خوش گامی که کبک قهقهه بر خود زند چو بخرامی

خوش بود خوردن ز دست دوست می آن را که دوست بچه خاقان و می پرورده دهقان بود