می رویم

بکویت آمدیم و آرزوی ما نشد حاصل ز کویت می رویم اینک، هزاران آرزو با ما

بر ناظر است جرم نظر ورنه پور و دخت ما در میان خلق پری وار می رویم

از غبار غم خلاصی نیست هرجا می رویم گرد باشد بیشتر در روی دریا از زمین

سهل است اگر در آتش هجران بسوختیم خشنود می رویم که امّید واثق است

بر سر گرفته ایم و سبکبار می رویم کوه غمی که پشت فلک را شکسته است

همی رویم به راهی که نیستش پایان فتاده‌ایم به بحری که نیستش ساحل