موبدان جمع کلمه موبد است و به گروهی از افراد اشاره دارد که در دوران باستان وظایف دینی و مذهبی را در جامعه بر عهده داشتند. این طبقه به عنوان روحانیون و متولیان آتشکده‌ها شناخته می‌شدند و نقش مهمی در برگزاری مراسم و تشریفات دینی ایفا می‌کردند. موبدان معمولاً در دربار و آتشکده‌ها حضور داشتند و به عنوان مشاوران دینی برای پادشاهان و مقامات عالی‌رتبه عمل می‌کردند. وظایف آنها شامل برگزاری مراسم مذهبی، حفظ آتش مقدس، و آموزش اصول دینی به مردم بود. آنها همچنین مسئولیت تفسیر متون مقدس و انتقال آموزه‌های دینی به نسل‌های آینده را بر عهده داشتند. در واقع، موبدان به عنوان نگهبانان فرهنگ و دین جامعه عمل می‌کردند و در حفظ هویت مذهبی و فرهنگی مردم نقش بسزایی داشتند. این طبقه از افراد به دلیل دانش و آگاهی‌های دینی خود، احترام و اعتبار زیادی در جامعه داشتند و مردم به آنها به عنوان واسطه‌هایی میان خود و خداوند نگاه می‌کردند.
موبدان
ویکی واژه
جمله سازی با موبدان
چنین گفت با موبدان شهریار که انطاکیه است این اگر نوبهار
سخن را نقش بر آیین او بست به رسم موبدان کاوین او بست
همه موبدان را به کرسی نشاند پس آن خسرو تیغ‌زن را بخواند
در زمان سکونت زرتشتیان قسمتی از این سرزمین به موبدان و آتشکده‌ها جهت عبادت اختصاص داده شده‌است. بنا به تفسیر (دهگان) لفظ آشتیان به معنی معبد و نیایش‌گاه است. کلمه آشتیان از دو جزء یشت به معنی پرستش، قربانی، دعا و سرود مذهبی و «یان» که معرف مکان و جایگاه تشکیل شده‌است. وجود آتشکده‌های متعدد در این منطقه که مهمترین آنها آتشکده وره بوده‌است نشانگر آنست که این شهر در گذشته پرستشگاه و جایگاه قربانی بوده‌است.
مُغ یا مُگ (جمع آن مُغان و موگان) به معنی دانا، عالم، بزرگ، تنها لقب ثبت‌شده از روحانیان غرب ایران در دورهٔ ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی است. در دورهٔ اشکانی و ساسانی مغ برای موبدان زرتشتی و میترایی و بعضی دیگر ادیان دوران ساسانی و هخامنشی به‌کار می‌رفت. اولین کاربرد مغ در سنگ‌نبشته بیستون و مربوط به گئومات مغ است.
