مفید

مفید در زبان فارسی به معنای سودمند، کاربردی یا مؤثر است. این واژه به چیزهایی اشاره دارد که به نوعی به فرد یا جامعه کمک می‌کنند یا ارزشی افزوده ایجاد می‌کنند.

مفید در زمینه‌های مختلف:

علمی: اطلاعات یا تحقیقاتی که به پیشرفت علم کمک می‌کنند.

اجتماعی: اقداماتی که به بهبود وضعیت اجتماعی یا رفاه جامعه کمک می‌کنند.

شخصی: مهارت‌ها یا دانشی که به فرد در زندگی روزمره یا مسائل شخصی‌اش کمک می‌کنند.

به طور کلی، مفید به هر چیزی نسبت داده می‌شود که به بهبود وضعیت، حل مشکلات یا ارتقاء دانش و مهارت‌ها کمک کند.

تصویر معنی مفید

لغت نامه دهخدا

مفید. [ م ُ ] ( ع ص ) فایده دهنده. ( آنندراج ). فایده دهنده. سودمند. بافایده. نافع. ( از ناظم الاطباء ). سودبخش. ( از محیط المحیط ): آنگاه... انابت مفید نباشد. ( کلیله و دمنه ). هر کجا رأی پست بود شجاعت قوی مفید نباشد.( کلیله و دمنه ). این هر دو مقامه سابق و لاحق که به عبارت تازی و لغت حجازی ساخته و پرداخته شده است اگرچه بر هر دو مزید نیست، اما عوام عجم را مفید نه. ( مقامات حمیدی چ اصفهان ص 4 ). اما با قضای آسمانی کوشش انسانی مفید نیست. ( لباب الالباب ). فرمود که هرچند نه قوت بازو مفید خواهد بود نه حصانت مکان منجح، اما هم بارو را مرمت و عمارت واجب می باید داشت. ( جهانگشای جوینی چ قزوینی ج 1 ص 135 ). امید به فضل و رحمت الهی چنان است که طالبان صادق را در استکشاف معالم طریقت... مفید و کافی بود. ( مصباح الهدایه چ همایی ص 9 ).
بشنو اندرزهای ابن یمین
گر مفید است زآن ملال مکن.ابن یمین.- مفید آمدن؛ سودمند واقع شدن. فایده بخشیدن: فی الجمله چندانکه بگفت مفید نیامد. ( کلیله ودمنه ).
- مفید معنایی بودن؛ افاده کردن آن معنی. رسانیدن آن معنی: پسوند «گر» در کلماتی، از قبیل «دادگر» و «ستمگر» مفید معنی مبالغه است.
- نامفید؛ بیفایده. ناسودمند. که فایده ای از آن عاید نشود: و علم بی عمل نامفید بود. ( سندبادنامه ص 4 ).
|| کسی که مال حاصل می کند و در جوانمردی خرج می کند. ( ناظم الاطباء ). || کسی را گویند که با نقل احادیث مشایخ به مردم فایده رساند. ( از انساب سمعانی ). || ( اصطلاح علم لغت و منطق ) در اصطلاح علمای لغت و منطق، مقابل مهمل است. هر لفظ موضوع اعم از اینکه مفرد باشد یا مرکب مفید است.( از کشاف اصطلاحات الفنون ج 2 ص 1115 ).
مفید. [ م ُ ] ( اِخ ) ( خواجه... ) عبدالجبار قزوینی. از علمای تشیع است. مؤلف کتاب النقض وی را ازمتأخران می شمارد. و رجوع به کتاب النقض ص 51 شود.
مفید. [م ُ ] ( اِخ ) عبدالرحمان نیشابوری. از علمای تشیع است. مؤلف کتاب النقض وی و برادرش، ابوسعید محمد را ازمتأخران می شمارد. و رجوع به کتاب النقض ص 51 شود.
مفید. [ م ُ ] ( اِخ ) ( شیخ... ) محمدبن النعمان بن عبدالسلام، مکنی به ابوعبداﷲ و معروف به ابن المعلم. محقق بزرگ، کثیر التصانیف در اصول و کلام و فقه. در عکبرا به ده فرسنگی بغداد متولد شد و در همین شهر نشأت یافت و درگذشت. وی پیشوای امامیه در زمان خود بود و در حدود دویست تصنیف به او نسبت داده شده که از جمله آنهاست: «الارکان فی دعائم الدین » و «العیون و المحاسن » و «اصول الفقه » و «الکلام فی وجوه اعجاز القرآن » و «تاریخ الشریعة» و «الایضاح فی الامامة».و رجوع به روضات الجنات ص 563 و الاعلام زرکلی و اسمأالمؤلفین ج 2 ص 61 و شیخ مفید در همین لغت نامه شود.

فرهنگ معین

(مُ ) [ ع. ] (اِفا. ) سودمند، با فایده.

فرهنگ عمید

فایده دهنده، سودمند.

فرهنگ فارسی

ابن محمد ابن النعمان بن عبدالسلام ابوعبدالله. ملقب به شیخ مفید و معروف به ابن المعلم. ( و. عکبرا ( نزدیک بغداد ) ۳۳۶ - ف. ۴۱۳ ه.ق ).در زمان حیات رئیس فرقه امامیه بوده استدارای تصنیف های زیادی در اصول و کلام و فقه است. از جمله کتابهایش الارکان فی دعائم الدینالعیون و المحاسن نقض فضیله المعتزله اصول الفقه الکلام فی وجوه اعجاز القر آن الایضاح. میباشد
فایده دهنده، سودمند
( اسم ) ۱ - فایده دهنده سود بخش: [ اما با قضای آسمانی کوشش انسانی مفید نیست. ] (لباب الالباب. نف. ۲ ) ۲۳ - افاده کننده: [ نای نکره گاه مفید معنی تعظیم است. ] یا مفید فایده. آنچه که سودی برساند ( حشو است زیرا در [ مفید ] معنی فایده هست ).
محمد بن النعمان بن عبد السلام مکنی به ابو عبدالله و معروف به ابن المعلم محقق بزرگ کثیر التصانیف در اصول و کلام و فقه.

فرهنگ اسم ها

اسم: مفید (پسر) (عربی) (تلفظ: mofid) (فارسی: مفيد) (انگلیسی: mofid)
معنی: فایده دهنده، سودمند، دارای فایده، رساننده، ( در منطق ) دارای معنی در مقابلِ مهمل

جملاتی از کلمه مفید

چنان ‌ز عدل ‌تو معمور شد جهان ‌که ‌شدست مفید معنی تعمیر لفظ ویرانی

بی لفظ آفرین تو معنی مفید نیست لیکن در آفرین تو دعوی مفید هست

بلند قدرا آنی که در علاج نیاز مفید تر زثنای تو نیست افسونی

بشنو از ابن یمین یک سخن نغز مفید از بدی دور شو اینست ره جنت و بس

وجه نهم آنک سلوک این راه مرید را بواسطه ذکر تواند بود و ذکر که بخود گوئی تمام مفید نباشد تا آنگه که بتلقین از شیخی کامل نستانی چنانک شرح آن در فصل احتیاج بتلقین ذکر از شیخ گفته‌ آید ان‌شاء‌الله.