واژه‌ی مضبوط صفتی است عربی که در زبان فارسی به معنای نیک نگاهداشته و حراست‌شده و محفوظ به کار می‌رود. این کلمه دلالت بر استحکام، امنیت و حفظ شدگی دارد و برای توصیف امور، اماکن یا اشیایی که به‌خوبی محافظت و کنترل می‌شوند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال، در متون تاریخی همچون «فارسنامهٔ ابن‌البلخی» آمده است: «آن اعمال و ولایت‌ها را... بدیشان داد تا آن ثغر مضبوط ماند»، که بر ضرورت حفظ و حراست از مرزها و مناطق استراتژیک تأکید دارد.
در کاربردهای گسترده‌تر، این واژه می‌تواند برای بیان مفهوم نگهداری دقیق و مراقبت از چیزی یا جایی به کار رود. ترکیب مضبوط داشتن به معنای نگاه‌داشتن، حفظ کردن و نیک نگه‌داشتن است و بر عمل محافظت فعال و مستمر دلالت می‌کند. برای نمونه، در متون کهن می‌خوانیم: «حق سبحانه و تعالی... را تا دامن قیامت... محفوظ و مضبوط»، که نشان‌دهنده‌ی مفهومی متعالی و جاودانه از حراست و مصونیت از هرگونه زوال و تغییر است.
بنابراین، در ادبیات فارسی تنها به یک صفت ساده محدود نمی‌شود، بلکه بار معنایی عمیقی از امنیت، دقت در نگهداری و پایداری را به همراه دارد. این واژه در حوزه‌های مختلفی از جمله اداری، تاریخی و مذهبی کاربرد داشته و بر اهمیت نظم، حفاظت و ثبات در امر مورد نظر تأکید می‌کند. استفاده از آن در متون رسمی و ادبی، بر دقت و صحت عمل در فرآیند نگهداری و مدیریت امور اشاره دارد.